जीवन्तु मे शत्रुगणाः सदैव
येषां प्रसादत्सुविचक्षणोSहम् |
ये ये यथा मां प्रतिबाधयन्ति
ते ते तथा मां प्रतिबोधयन्ति ||

- ज्यांच्या कृपेने मी एवढा हुशार झालो आहे असे माझे सर्व शत्रू कायम जगोत (कारण) जसे जसे ते मला अडथळा आणतात तसे तसे ते मला अजूनच शहाणे करतात. 

ज्ञानं प्रधानं न तु कर्महीनं कर्म प्रधानं न तु बुद्धिहीनम् |
तस्माद् द्वयोरेव भवेत्सुसिद्धिर्न ह्येकपक्षो विहगः प्रयाति ||

- कोणतेही काम न करता नुसतेच ज्ञान असेल तर ते महत्त्वाचे ठरत नाही. तसेच कोणत्याही ज्ञानाशिवाय एखादे काम केले तर ते बिनमहत्त्वाचे असते. म्हणून ज्ञान आणि कर्म ह्या दोन्ही गोष्टी यश (साध्य) मिळविण्यासाठी महत्त्वाच्या असतात. नुसत्याच एका पंखाच्या बळावर पक्षी उडू शकत नाही.

यथा खरश्चन्दनभारवाही भारस्य वेत्ता न तु चन्दनस्य |
एवं हि शास्त्राणि बहून्यधीत्य अर्थेषु मूढा: खरवद् वहन्ति ||

- ज्याप्रमाणे चंदनाचे नुसते ओझे वाहून काही गाढव चंदनाचे होत नाही त्याप्रमाणेच एखाद्याने कितीही शास्त्रांचे  अध्ययन केले तरी त्याचा अर्थ माहीत नसेल तर त्याची अवस्था गाढवाप्रमाणेच (ओझे वहाणाऱ्याची) होते.